Vlies (1)

Een eerste poging iets te schrijven over de cannabis-psychose (de term ken ik pas een paar jaar) waarin ik vele maanden heb verkeerd in mijn vijftiende of zestiende levensjaar. Het uitbreken ervan deed zich voor in de grote zaal van Paradiso, in gezelschap van schoolvriend Dirk Groen. We keken en luisterden naar een rockgroep en rookten zwarte Afghaanse hasjisj.

Vanuit mijn onderbuik steeg zonder aankondiging een golf van onbekende sensaties en emoties in mij op. De golf doorspoelde mijn gehele lichaam en viel in mijn hoofd uiteen. Ik herinner het me als een golf van angst, maar misschien kwam die angst wel als reactie op de onbekende ervaring. Een paar seconden later volgde een tweede. Tussen mij en de wereld buiten mijn hoofd had zich een gelei-kleurig vlies gevormd, waardoor de tastbare stoffelijkheid van die wereld leek weggevallen. Zo sterk was mijn plotselinge ongeloof in de echtheid van mijn omgeving, dat ik in paniek de arm van Dirk Groen vastpakte. Hetzelfde deed ik met de schouder van een onbekend meisje voor me. Ik probeerde me te verzekeren van de bereikbaarheid van hun lichamen. Tegelijkertijd was het een poging om mij aan die lichamen omhoog te trekken uit het drijfzand van angst en verwijdering waarin ik alle houvast aan het verliezen was. Het meisje keek om en stond op om mijn hand kwijt te raken. Ikzelf werkte me ook omhoog en probeerde schreeuwend in het oor van Dirk Groen iets duidelijk te maken over mijn toestand.