Aura

Sinds een paar jaar heb ik last van auraverschijnselen. Dat zijn aanvallen van een voorstadium van migraine, waarbij in mijn geval de hoofdpijn bijna volledig wegblijft. Ongeveer een half uur lang heb ik blinde vlekken of strepen in mijn blikveld, die langzaam naar de zijkant van dat blikveld wegtrekken. Meestal zie ik in beide ogen (en ook met mijn ogen dicht) een zich steeds meer verlengende en krommende gekartelde vorm, die onmerkbaar langzaam óf naar links óf naar rechts uit beeld verdwijnt. In het allerlaatste stadium is de vorm zo groot, dat hij bijna de gehele buitengrens van mijn oogvorm vult. In die vorm zelf kan ik niet zien, waardoor vooral in de begin- en middenfase stukken van gezichten en brokken buitenwereld wegvallen. In het begin waren die aanvallen tamelijk beangstigend. Het leek op beginnende blindheid of een hersenbeschadiging (ik dacht natuurlijk ook aan mijn aan een hersentumor overleden vader). Na de diagnose en uitleg van een vertrouwenwekkende neuroloog, werd die angst minder. Maar het blijft moeilijk te accepteren dat je op volkomen onvoorspelbare momenten (de aanvallen schijnen te worden opgewekt door stimuli in de buitenwereld, maar ik heb tot nu toe alleen vermoedens over de aard van een aantal daarvan) kan worden besprongen door een kwelduiveltje dat in je kop weet binnen te dringen en daar grijnzend je ogen van achteren gaat staan verblinden met zijn gemene spotlights.