Blik op oneindig

Soms gaan haar ogen kort op slot,
al speelt ze danst ze zingt ze voort.
Schouwt zij dan waar een waarheid gloort,
stokt haar het aanzicht van ons lot?

Of voegt zich dochter aan haar toe,
baart zij wat nieuwe hersencellen?
Moet ik geen bange vragen stellen,
en minder denken dan ik doe?

Hoe ik haar ook zorgelijk wik en weeg,
haar zien mag niet door mij gezien,
haar lege blik blijft voor mij leeg.

Geen teken vind ik, goed noch veeg,
(ik zoek nu al een jaar of tien),
en zwijg steeds dieper dan ik al zweeg.


(Een jaar of vier geleden geschreven voor en over dochter E.)