Flarden weekend

Een vol en vermoeiend weekend was het. Ik noteer een paar momenten.
Vrijdagavond een feestavond (met voor de vorm een lezing daarin gepropt) voor Serena Libri, het Nederlandse uitgeverijtje van vertaalde Italiaanse literatuur. Veel aanwezigen trokken of vroegen mijn aandacht, gesprekken werden uiteen gewaaid in de luchtverplaatsing van iedereen die langs schuifelde of in het blikveld verscheen. Mij gebeurt dan ook wel wat ik altijd heb verafschuwd bij zelfbenoemde VIP's op recepties e.d: de persoon met wie je spreekt niet aankijken, maar over diens schouder blikken van andere vangen of beantwoorden. Veel prosecco, en nog wel meer alcoholisch genot. (Had voor de feestavond nog wat gedronken in café de Engelbewaarder, waar ik midden jaren '80, in de studententijd, heb gewerkt als barman. Werd aangesproken door Eddy de Jong, één van de tekenaars van de strip Heinz in het Parool. Eddy was in mijn periode één van de stamgasten, veel drinkend met zijn maten (ook tekenaars), maar altijd sympathiek en glimlachend vanonder zijn petje. Hij waardeerde het duidelijk mij na zo'n lange tijd weer terug te zien.)

En dus ontbrak zaterdag de energie voor het werk tijdens de middag: een bijeenkomst van besturen van Italiaanse verenigingen in Nederland. Het kostte heel wat wilskracht, maar ik heb de zaak (mijn eigen functioneren, dus) redelijk in de hand kunnen houden, geloof ik. Zag wel een wat onhelder hoofd in de spiegel, maar dat valt anderen meestal niet op, houd ik me altijd voor. Uit de conversatie bij het glas wijn na bleek over het algemeen tevredenheid over de ontvangst. Jammer dat toen ik in een groepje iets zei als: "Ik vind het wel toch wel erg leuk dat jullie er allemaal zijn", de heer S. het nodig vond om met enig sarcasme te reageren: "Zo, vind jij dat..." Hij zal niet veel meer dan tien jaar ouder dan ik zijn, maar zijn toon was die van de pesterige oudere leraar tegen de puber. Dat stoorde, maar niet lang.