Aantekening

Ik probeer een langer verhaal te schrijven dat is gesitueerd op het Bickerseiland van mijn kindertijd, maar moet mezelf op gang brengen. Vandaar deze aantekening. Wat ik zoek, en tot nu toe niet vind, is een structuur die een beweging weergeeft, een verplaatsing van het ene uiteinde van het eiland (de brug naar de Zandhoek) naar het andere (het treinviaduct naar de Haarlemmer Houttuinen). Onderweg wil ik steeds stilstaan, betekenisvolle hoeken en gaten bekijken, huizen binnengaan, familieleden en buurtbewoners tot leven roepen. Het plot moet zo onnadrukkelijk mogelijk zijn, bijna afwezig. Het verhaal moet worden gedragen door stijl en beelden. De geografie van het eiland, met een onherbergzame, duistere periferie aan de beide uiteinden en een warme, vertrouwde kern halverwege, moet voelbaar worden. Mijn probleem is het vinden van de vanzelfsprekendheid van die verplaatsing. Ook als ik het plot sterk ondergeschikt wil laten zijn, kom ik om een motivering van dat tochtje niet heen. Moet het observerende personage - en dat zal wel weer een schooljongen van een jaar of tien worden - lopen, rennen of varen van de noord- naar de zuidpunt? Zo ja, waarom doet hij dat dan? Daarnaast weet ik niet waarom zo’n zich voortbewegend kind zou stilstaan om te mijmeren over dempies, zandwerven en op de Hoek staande mannen. Dat is meer iets voor een volwassen verteller, die naar boven is geklauterd langs een muur van vier decennia hoogte en over de rand gluurt.
Een andere mogelijkheid is het afzien van een leidend personage. Dan zou ik een verhaal kunnen schrijven vanuit een positie die lijkt op die van iemand die naar een luchtfoto van een stuk stad kijkt, plekken aanwijst, ze benoemt en erover vertelt. Maar dan wordt het moeilijker om in het verhaal een innerlijke bestaansnoodzaak te laten ontkiemen. Bovendien mis ik dan de directe verbondenheid met een op het eiland aanwezige persoon die rondloopt met een verborgen camera en alles over de tijd heen naar mij doorzendt.
Waarschijnlijk is het beste om maar lukraak ergens te gaan schrijven, en het toetsenbord de beslissingen te laten nemen. Aan het werk.